BENİ YAKAN
Beni yakan sen değilsin güzelim.
Hayat denilen bu kahpe düzende,
Mazlumlar ağlarken, şımarık züppelerin
Kahkahalarıdır beni yakan.

Anlamaz kimse neye kızdığımı.
Ayırt edemem, seçemem,
Ağzım kanar, dişlerim kırılır.
Pirinçlerin içindeki siyah taşlar değil,
Beyaz taşlardır beni yakan.

Bütün dünyanın yılanları, çiyanları,
Karşımda dursa yılmam.
Nazilli de rıhtımda,
Elli kişiyle Yunan’a
Kan kusturan kahramanları,
İhbar eden komşumdur
Beni yakan.

Enikler büyüdü yurdu sardı.
Özge Can kızımızı
Köpekler ısırdı.
Asın bu şerefsizleri asın !
Bir kaç gün ah vah deyip,
Unutanlardır beni yakan.

Memleketimin ekmeğini yiğip
Kırk bin kişinin katiline,
Ağıt düzen,
Yağ yakan,
Vicdansızlarda beni yakan.

Bunca haksızlık, hukuksuzluk,
Soygun, vurgun, hırsızlık
Ayyuka çıkmışken;
Camiye girenken,
“Geç onu geç” diyen
Müslümanlardır beni yakan.
Yusuf Yılmaz