çok şey aldın götürdün benden
geçmiş yılların hesabını ver bana
nasıl da sevmiş inanmıştım sana
umutlarım ertelendi kaldı başka bahara

ellerimde birikirdi günahlarının kiri
söyle mevsimler mi değişti yoksa sen mi
içimin derinliklerinde saklarım aşk acısını
yoksa gerçekleri görmeyen kör olan ben mi

ne kadar da hassassın be yüreğim
söyle artık kime güveneceğim
az buz değil yediğin darbeler
bir şey olmamış gibi sineye mi çekeceğim

söylemeye cesaret edemem
senle ilgili neler düşündüğümü
isyan etse de yüreğim
dilim lal olur konuşamam

yürürüm yalınayak kalbimde ki sıratta
kirpiklerim ıslanır farkın da olmayarak
yanaklarımdan süzülür hüzün damlaları
kaçırırsın gözlerini yüzünü yüzüme dokundurarak

uykusuz gecelerimde darmadağın olurum
dinlediğim her şarkı da seni bulurum
suçlusu olmadığın gözlerinde kaybederim kendimi
en ihtiyacım olduğunda yanımda bulamam ki seni

yarım kalan bir şiirdin son yazdığım
bir ümit yüzünde tebessüm ararken ben
her satır başında durup ağlarım
sen ki gönlümü korkuyla sınayanımsın

aşk sen diye başlayan
her kelimenin ilk harfiydi adın
açık denizler de yorulmuş
son limanıydın ruhumun

ah benim ömrümden ömür çalanım
anlatamadım sana ne kendimi ne de sevgimi
içten içe nasıl eridiğimi
sen yine de bilme sevdiğimi önemseme beni

sen benim canıma ot tıkayanım
ruhuma kibrit çakanımsın
ama bir şeyi göz ardı etme sakın
ben ömrümce bir tek sana ağladım
sen gözyaşlarımı yağmur bulutları mı sandın.





Refik
25.07.2017
İstanbul