Anadolu da kadın olmak, ağırdır herkes taşıyamaz
Tarla tapan ve çocuk derdi, bazen zor altından kalkılmaz.

Üç kuruş başlık parasına, verirler onu ağasına
Sevmeden hayat nasıl geçer, bakmazlar hiç ağlamasına...

Anadolu da kadın olmak, İstanbul’dakine benzemez
Bazen de ağlar geceleri, kocasına bir şey sezdirmez...

Anadolu da kadın olmak, rezilce bir duygudur bazen
İçlerinin güzellikleri, Sanırsın ki onlar semazen...

’’Bazen soframızda ki yeri, öküzümüzden sonra gelir’’
Baştacı yapmak gerekirken, kuytu köşelere serilir...

Bütün o cesur yiğitleri, Anadolu kadını verdi
Evlat acısını kalbine, sessiz sessiz de o gömerdi...

Anadolu Türk’e vatansa, bunu size borçlu, kadınlar
Yüreklerde yaralar varsa, daha atılacak adımlar...

Bazen ana bazen sevgili, Anadolu kadınısın sen
Başa gelen kötülükleri, güzellik ve doğrulukla yen...


Ahmet ZEYTİNCİ