Sevmiyorum artık gündüzleri
Yaşamıyorum artık geceleri
Bir çare arıyorum
Çünkü gündüzler de geceler de korkutuyor beni...
Oysa ki önceleri
Sen oluyordun her günüm de
Sessizliğe bürünen her gecem de
Sen oluyordun aklımda
Sensizliğe susamışken seni içiyordum
Yanımda buluyorum tam boğulurken
Yüreğim senle doluyor du
Dedim ya, geceleri gündüzleri seviyorum artık
Aşkımın yüzü diye sarıldığı sen
Uğruna adımı dudaklarından düşürmediğim
Kalbimi emanet ettiğim
Gölgemi kalbinin duvarlarına astığım
Bu sevdanın en yaralı yüreği
Bir başıma hayatın ortasında bıraktın beni
Yıkılmadan dimdik ayaktayım ben
Yaralanmış iki kırgın yürekten
Varolmayı çalışmayacağım artık
Aşkı kendime sırdaş belledim
Bu yüzden çırılçıplak kaldı duygularım
Güçsüz kalarak yıkılmış olarak değil
Hayatın tam da ortasında
Her an her şeye meydan okuyarak
Sevgiyi yaralı yüreğime kalkan yaparak
Sevmesek de gündüzleri
Sevmesek de geceleri
Ayaktayım ben,sen nerdesin.......?
Hayal kahramanından sıkılıp
Hayatın içinde
Gerçeklik kahramanlığını tercih ettim
Sus-ma anlat bana ne olur yüreğindekileri
Kaybedecek ne kaldı ki
Herzaman olduğu gibi
Vur sırtımdan
Çıkar yine gönlünden beni
Engel koyacaksın biliyorum yine sevgime
Geri dönüşü olmayan anılar kalacak
Bu engebeli hayat yolculuğunda
Artık bir başıma serseriyim
Duvarları gözyaşlarımla rutubetlenen
Dört duvar yüreğimde geçireceğim
Karanlık gecelerde yanımda olman için
Dualar edeceğim yaradanıma
Senin varlığındı kalbimin kapılarını açan
Sendin anahtarı kalbimin
Kelimeler yeter mi anlatmaya
Kağıt kabul eder mi kalemimden dökülenleri
Sevmesemde gündüzleri geceleri
Yaşadığım anılardan kalan anılarım yeter bana