senin gamzelerin
taşımaz mı gülüşlerini?

peki
kiime gidersin alevin sönünce..

bir şiire sinmiş koku buldum,
mavi ve siyah
zakkum tadında biraz ki
neyin öcünü alabilir insan
sevişmelerinin ertesi,
silemiyorsa unutkanlığının terlerini..

tene değer ten
ve böyle başlar her sevişme ki
ben kirpiklerinden düşüp,
göz bebeklerine dokundum,
teninde eserken
dört mevsimin kokusu..

inan bu yüzden
alt dudağımdan
bir b-aşka d-üşüyor sureler..

kimse kendisine
o kadar inanmıyor biliyorsun..

yokluğunda
g-özlerim daha yorgun sadece
daha az varım gibi
anlamıyorsun değil mi?

eksiliyor
kültabağımda izmaritlerin sayısı
ve bardaklar ki
batıyor alt dudağıma çatalın ucu..

sen hep aynı şarkının
nakaratlarına yakışıyorsun..

doğru soruyu sormakla başlar
ilk kendinden gitmek
bu yüzden mi
bana b-akmayı bıraktın..

bi haberken senden
balıkçı kasabaları...

tamam
sus aralığında gel konuşalım
hayattan ve sonra
ne olmadığından hayatın..
çağrılmayan yere gitmeden önce..



(...)