anlatabilme hünerinden yoksun mu dilin
çok zaman geçti, seviyorum diyemedin
gölü yakmadın demek ki, harlanmadı ateşi
yoksa kıyılarda saklanmazdın değil mi!..

tutunmak isteyip de tutunamayışın mıydı?
hayata biraz kırgın bakman
yoksa inandığının ihaneti mi oldu
kaldırımlarla kardeş gibi buluşman!..

uyanacak düşün mü yoktu, sarılacak kolun
kar yağdırmak gülümsetti mi içini
soğuktan titriyorsun, yürüyecek mecalin yok gibi
anlaşılan sırtını verdiğin dağ yıkıldı!..

şimdi ne arıyorsun sokakta, hangi sokak paklar seni
sert mi çektin yoksa çıktığın kapıyı
tekrar çalacak umudun mu kalmadı
bu ilk defa mı yalnızlığa yastık gibi baş koyman!..

küskünlük orucuna girmenin manası ne
ya bileğindeki buzdan kelepçe kime
uyanmak için horoz mu ötmeli şafak vaktinde
içine bir dönsene ne kaldıysa sarıl gülümse kendine!..

ilknur köknar (Sokak Kaçkını)