.
Elli üç senedir bahtın izinde,
Telâşa aşina baş taşıyorum…
Boğulmamak için ah denizinde,
Sabır rıhtımına taş taşıyorum…
.
Hep el kiri bildim parayı-pulu,
Yalan dünya zaten kime tapulu…
Ömür bahçesinin meyvesi, gülü,
Çoluk-çocuğuma aş taşıyorum…
.
Bilemedim gitti dostu düşmanı,
Her güvenden kârım buruk bir anı…
Biçare bırakır derdim lokmanı,
Delik-deşik olmuş döş taşıyorum…
.
Yücelere düştü ömrümün yolu,
Eksilmez bir lahza kar, boran, dolu…
Keder heybesini ağzınca dolu,
Huzur heybesini boş taşıyorum…
.
Bilmem ki günahım bunca büyük mü?
Ettiğim kusurlar sırtıma yük mü?
Tesir etmez bana baharın hükmü,
İçimde dört mevsim kış taşıyorum…
.
Mektepten hayata yansımaz ilim,
Artar günden güne şerre eğilim…
Gidişe bir anlam vermiş değilim,
Zalime çatılmış kaş taşıyorum…
.
Kiminin durumu benden de beter,
Basar vücutları türlü türlü ter.
Neyleyim ki gücüm gözüme yeter,
Kahır yangınına yaş taşıyorum…
.
Yanardağlar gibi yansa da yürek,
Can emanetini korumak gerek…
Yaradan’ın lütfü sonsuz diyerek,
Yarınlara hâlâ düş taşıyorum…
.
Ankara, 2010
Veli BOSTANCI