istiyordum ki; hoca gelip zorlasın,
gözümün yaşına bakmasın,

küfürler edip saldırsın, sahiplensin,
sabaha kadar uyutmasın,
ne olur; saygı sevgi göstermesin..


başımda biri
..


kalabalık birileri gelirdi akşamları
anam beni komşuya yollardı

bilmezdim neden gene gelirdi gelenler
bir gün “Allah böyle münasip görmüş” dediler
hayırlar dilediler, el öptürdüler, para verdiler..




“kış; kız isteme, cemrede nişan
sonra ekin, çapa, orak, harman

güze düğün,
sonra döğün
döğün babam döğün”

çekilir mi
…


“garip anam neye verdin yabana
köyümüzden vere idin çobana..”

kocam babasının meccanen amelesi
ben kaynanamın, kayınımın, görümcelerimin emireri
bu hayat benim mi, değil mi?

kimin peki?


başımda da böyle biri var, demek ki kader
kaşımı eğsem, zavallı kapıda bekler

ben kadınım, erkek gibi erkek istiyorum
belki doymadığım babamı arıyorum
hocada ses seda yok, böyle sabahı eder…

zavallı biri!



elinden tutmalı garibin ama nasıl,
kader bir kere unuttu mu, bir daha aklına gelmiyor velhasıl

epey sürdü, belki uyudum uyandım bilmiyorum
kapı usulcacık açıldı, uyumuş numarası yapıyorum
nasıl da hayran hayran seyrediyor, keyfini çıkarıyorum

başucuma eğildi..


üstümü örtecek, uyandırmaktan korkuyor,
bakışları elleri nefesi siluetimde at koşturuyor

elleri dokunmaya az bir mesafeden üzerimde
sıcacık hararetli nefesi coşuyor-taşıyor tenimde..
kokluyor, öpmek istiyor, çekiyor içine

içiyor gibi!



içinden neler geçiyor ancak; şeytana uyamıyor..
ben de gurur meselesi yapıyorum.. elim-ayağım gitmiyor..

“gel” desem de sesim çıkmıyor, tutuldu nutkum
bir şey yapmam gerekiyor biliyorum
onu çok seviyorum, çok istiyorum

elimden ne gelir ki







hadi artııkk!