sen’ bürünen gözlerimle
sarı odalara kilitledim Sezen şarkılarını
odalarda
ne hali varsa görülesi yalnızlığımla.. baş başa
ışıksız bıraktım ayrılığı


bir ikindinin
kuş uyutan vaktinde
buluşsun ellerimiz
göl kenarı bir çay bahçesinde


çaycı gelsin sonra
elinde tepsisiyle emre amade
ne içersiniz dediğinde
bak gözlerime
kahve söyle
ben de
ıhlamur diyeyim nefesini çekerken


bakışalım hep
sözü bölen es
fırsattan istifa etmeden
ziyadesiyle kurulsun gözler arasındaki salıncak
bir düşün görümlüğünü veren yüzünle
yana
döne..


miadı dolmayacak bir aşk bu
miladım olan iki kelimenle başlayıp
ucu açık dudaklarına konduracağım
küçücük bir öpücüğün mühründe saklı


beni,
İstanbul gibi sev
sana uzak kasabamdan
köprüler kur şehrin gibi kendine
ışıkları aç boğaza
boğaz tokluğunda severken seni uzaklardan
dalgalar kırılsın
bükülsün zaman
iki yakasını bir araya getirip
surlarını aşsın aşk


bizi,
İstanbul kaplı defterine yaz
adımla adının yan yana olduğu her şiirin satır arasında
nef eS in olayım


masumiyetinden mezun olmak istemediğim bir aşkla
bağlıyken sana
kalbinden geçirme sakın
bırak kalayım sınıfta


ve hep
şıp sevecek kadar bak
gözlerim bilsin
adının aşk olduğunu..