Savaşlara karışan eski bir anıydı
büyük olmaya elverişli bir cebeleşeme
mazide yaşanılmış çok eski bir yenliğiydi

kimilerine göre bir eski galibiyet
denizlerin kana bulandığı yahut
gözlerin kan ağladığı bir cenk

hızla büyüyor eski bir yara gibi
son kıyamet mavi kanatlarda
adını haykırışım zabıtlara yazıldı

karmaşık maddelere düştü
adım, adım adım
yazıldı fermanlara

üsküdar’a doğarken eski bir nağme
pusulasını şaşırmış savrulur yapraklar
şehri İstanbul’un kan’a çalan kızıl
bir gecesinde.

kızıl halice damla damla yağarken
ön safta gidenler kurşuna dizildiği yerde
yanglığın sağlamlığı başlayınca delirdi
mazilerim.

şimdi eylüller yaklaştıkça
isyanla darmadağın yüreğim
tanrı dağlarının emanetidir bu aşk
tükenmezdi
bitmezdi
bitmedi
hâlâ içimde yanan ülkü

ve sen mavi gözlü kadın
bilemezsin
nasıl geçiyor gecelerimin devrimi
yumruklarım nasıl vuruyor duvarlara
sessizce ağlamaya meyili esiyorken
poyraz
eskilerden kalma yiğit bir rüzgar
mazilerim mağlubiyeti gibi isyankar

isyankar gecelerimde
militan gecelerimde
azrail ile dostluk kurduğum
pusularda karanlığımı
aydınlatan mavi gözlerin
eskilerde
Eylül’de
kalan bir hatıra…



Suskun //