NARCİSSUS Çoğumuz bilirizki Yunan mitolojide bir kavram olan NARCİSSUS yakışıklı bir avcıdır ormanda avlanırken periler ve tanrıçalar onu takip edip izlerler zira Narcissus kimseyi beğenmezmiş bir gün su içmek için göle eğilir ve suda kendi yansımasını görür ve kendi yansımasına aşık olur büyülenir taşın üzerinde uzun yıllar yaşayarak olduğu yerde eriyip ölür.
Not
Bu şiiri derlemeden

NARCİSSUS
Ah kendini bilmez kehanetçi
Nasıl da ömrüne bağladı güzelliğini
Sakladı senden seni

Bilmezken sen kendi güzelliğini
Oysa tüm söylemleri tahmini
Görmemen şartıyla hiç kendini
Sana uzun bir ömür biçildi

Bunun için miydi görmezden gelirdin güzelleri
Reddederken sana yangın birini
Kendine yakıştırmadığın gibi
Sen kendini daha görmemiştin halbuki

Eriyip bir ses haline dönüşen sevenini
Görmedin nasıl eridiğini
Duymadın acı inleyişini

Bir suyun yüzeyinde
Görünce kendi yansımanı
Büyülendin kendi kendine
Sen olduğunu bilmiyordun beklide
Tutuldu bedenin kımıldamadan
O taşın üzerinde


Yaşadın uzun bir hayat kendinle baş başa
Hayal kurarak yapıştığın o taşın üzerinde
Eriyip gittin

İmdat ekho dedin duy beni
Oysa artık çok geçti
Echo duydu seni ama uzatamadı ellerini
Çünkü aşkından eriyip inleyen
O sadece bir sesti
Sen ölmüştün artık
Acıdı bu haline su perileri
Çalı çırpı topladılar yakmak için seni
Sen yoktun o taşın üzerinde
Kaplamıştı o taşın üzerini
Nergis Çiçeği
ve kendimden katıp yazdım .