bazen bir kaçış kelimesidir neyse
bazen de sığınacağın bir liman
atarsın içine söyleyemediklerini birikir dilinde
söylenenleri de geçiştirirsin sadece
omuzundaki yükü atmak istersin
yaşanan acı tatlı ne varsa silersin
iki damla yaş akar gözlerinden
anlamaya çalışmaz karşındaki kimse
kaybetme korkusu sarar içini
tıpkı bir korku filmi gibi
ansızın sağanak bir yağmura yakalanırsın sanki
çaresizlik bir kere seni sarmaya görsün
yanında olmaz sevdiklerin
kendince varmıştır gideceği menzile
doğruymuş gemiyi önce farelerin terk ettiği
ama bilmiyorsun
fırtına dinmedikten sonra
kurtaramazsın ala bora olmaktan gemiyi
bir gün o çok sevdiğin canım dediğin
aramaz sormazsa seni
gökyüzünden boşalsa da ıslatmaz yağmurlar seni
kendi gözyaşlarında boğulursun
eğer bir gün cam kenarında oturup
uzaklardan bir şarkı duyarsan
ve o duyduğun bizim şarkımızsa
bilki ben söylüyorum
her notasında sen diyorum
hadi sen de
kaybetme korkusunu at içinden
korkularınla yüzleşmenin vakti gelmedi mi
sensizlik ölümden beter
her aklıma geldiğinde kan ağlıyorum içimde
sen gittin gideli bir bilsen ne haldeyim
çaresizliğe döndü hayallerim
sen benim için
vaktinden önce açan bir güldün
eğer başını yastığa koyduğunda
gözlerin tavana çakılı bakıyorsa
gökyüzüne bak ve sabahı düşün
gökyüzünde yıldız değil
sabah kapında beni göreceksin ...





Refik
06 .07 .2017
İstanbul