uyandığında
yastığının baş ucunda
geceden kalma bayramlığını bulamayan her çocuk
dalamaz bir daha uykulara


gözlerin uçurtmam
sözlerin umut
kalbim ellerinde
sıkı tut


sözü tutulmamış bir vaadin hüsranından geliyorum
özü kurumuş pınarın gözesine dayadığım dudaklarımın kurumuşluğuna bakma
öpersen çoğalır
değişir tuzu kurumuş nehrin yatağı
dudaklarında biriktirdiğin nemin bir damlasına

tedirginim

evhamım,
kalbimi okuyan gözlerindeki sınavdan geçememek biraz
biraz da yazdığım gibi okuyamama ihtimalin
bilmediğim yerden gelen soruları
cevabıyla buluşturamamak belki de


anla işte
çok tedirginim


ellerim kalem
kalbin kağıt
çekersen gözlerini
bitmez bu ağıt


aslında bunlar değil de
asıl evhamım şu;


şimdi kalbin kilitli kapılar ardında ya
anahtar da yazılanlar diyelim
gözlerin de ellerin olsun hadi
kalbine böyle girdim


yani sen
ne kaleme müptelasın
ne kağıda
yoksa kim not verir
boş kağıda

tamam toparlıyorum

acaba diyorum
içimdeki seni yazacak kalem düşse elimden
gözlerinden düşer
gider misin kalbimden..