Dalga fersah fersah iken denize.
Soyunup atlasan yüzemezsin ki.
Bir damla su gelse, kaçsa genize.
Pervaneler dönse, süzemezsin ki.


Bir mekânın olsa, en modern yerde.
Arkasını gizler, ancak her perde.
Gerçeği gören kim, söylesen nerde.
Bir kalemi açıp, yazamazsın ki.


Gider gitmez elden, süslü variyet.
Dürüstlük tac olur, onur; marifet.
Yüreği açınca müzeye niyet.
Yağlı yollarında gezemezsin ki.


Çukurdan bakınca, ufkumuz derin.
Geceler köz olur, gündüzler serin.
Anadan doğma gizemli körün.
Neye baktığını sezemezsin ki.


Üflenirse sur’a, çalınsa bir zil.
Ruhumuz perişan, bedenler rezil.
Ömür biter bitmez, ortalık kızıl.
Alnına yazanı, bozamazsın ki.


Bir’isi emreder atar düğümü.
Kimi ölüm görür, kimi doğumu.
Aklımda neleri düşündüğümü.
Beynimi kazsan da çözemezsin ki.










zekeriya duman