Sen gittin... sensizlik benimle kaldı,
Yüzsüz konuk gibi gitmek bilmedi.
Sen gittin... gönlümü özlem, gam aldı,
Günler aya döndü, bitmek bilmedi...

Sen gittin... deyişti fasıllar bir bir,
Güya, bu yokluğa alıştım ben de.
Silip hayalleri satır be satır,
Ayakta kalmağa çalıştım ben de.

Sen gittin... gölgene dönmek, istedim,
Geçtiğin yolları geçebilmeyi.
Bitip tükenmeyen derman istedim,
Gamı damla damla içebilmeyi.

Sen gittin... göksümde bir aşk yarası,
Bana yoldaş oldu işte o günden.
Karıştı her şeyin rengi, sırası...
Bıktım seni alan kem talihimden.

Sen gittin... ölmedim, yaşadım, niye?
Yaşadım bir dilsiz şarkıcı gibi...
Aşkını gönlümde taşıdım, niye?
Sanki hayatımda hâlâ var gibi...

Sen gittin... elimden, bir şey gelmiyor?
Güya bu yokluğa alıştım bence...
Yine de, her defa kalbim titriyor
Sesine benzeyen ses işitince...

Afak Şıhlı
Türkçeye uyarlayan : Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin aslı:

SEN GƏTTİN
Sən getdin... sənsizlik mənimlə qaldı,
Üzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.
Sən getdin... könlümü qüssə-qəm aldı,
Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...

Sən getdin... dəyişdi fəsillər bir-bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.
Silib xəyalları sətirbəsətir,
Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.

Sən getdin... kölgənə dönüm, istədim,
Sən keçən yolları keçə bilməyə.
Bitib-tükənməyən dözüm istədim,
Qəmi damla-damla içə bilməyə.

Sən getdin... köksümdə bir eşq yarası,
Mənə yoldaş oldu elə o gündən.
Qarışdı hər şeyin rəngi, sırası...
Küsdüm səni alan kəm taleyimdən.

Sən getdin... ölmədim, yaşadım, niyə?
Yaşadım lal olan nəğməkar kimi...
Eşqini könlümdə daşıdım, niyə? -
Sanki həyatımda hələ var kimi...

Sən getdin... əlimdən, söylə, nə gəlir?
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də...
Amma ki, hər dəfə qəlbim titrəyir
Səsinə bənzəyən səs eşidəndə...
Afaq Şıxlı