Gel...
Kuru bir yaprak gibi
Kendini esintiye bırakma
Her zaman
acılardan tutunarak yaşama

Kimsenin seni
anlamadığını sanma,
sen meramını
hakkıyla anlatamayınca

Her
zaman dedim ki sana
hülyalarına adanma
ve içinde yaşadığın şartları
hiç bir şartta unutma

Sen hep
heveslerine kandın,
en yakın arkadaşlarınla
bir olunca beklentilerin ve
hayalini anlattın bilinmiyor sanma

Sen
bizzat sen
olmayınca, hakikatini
anlayarak yaşamadıkça,
hayal ve düşler acımasızca
keder yaşatır sana,
zan ettikçe her fırsatta

Ey can...
Biliyorum ki
Kendi içinde çok yalnızsın
Yıllara sari heves
ve umutlarını yoklarsın

Beklentilerin
dilediğin gibi
gerçekleşmeyince susarsın
Her akşam tercihinin
gözlerine bakarsın, lakin
anlatmaya muvaffak olamazsın

Neden
bu kadar yalnızsın,
hüznünü, hicranını sır bilir
kimselere anlatmazsın

Hayali
sukuta uğraman,
acabalar da aranman,
bazen keşkelere dalman
aşikardır unutulmasın

Söz olarak
sana hitap eden
ve hissiyatını etkileyen
ne kadar cümleler varsa
her vakit onları sorgularsın

Hayatın
zorluk ve cefasına
göğüs geren, sevgi, şefkat
ve sabırla bugünlere gelen
ve özellikle huzur ve saadet
bekleyen bir kul iken, niçin böyle
kederli ve hüzün içinde kendini zorlarsın

Mustafa Cilasun