gözyaşlarmın bak tükendiği çizgideyim
içimdeki sensizliğimle başladığım yerdeyim
terkedilmişliğin tükenmişliğin ezikliği içindeyim
gözlerimden düşen her damlayı sen diye siliyorum
biliyorum dönüşü yok gidişinin
keşke diyemeyeceğim kadar uzağım artık
bilmiyorum hata bende miydi
ağlamak yakarmak artık nafile
söz geçmese de yüreğime
anlatamamışım sana kendimi demek ki
gök yüzünde kayan bir yıldız gibi
gözlerinden yüreğime söyle akan neydi
tarla da açan gelincikler gibi
sana en güzel sözlerle
aşkımı dile getirmek isterdim
ama söylemeye bir türlü cesaret edemedim
utandım yüzüm kızardı
seni anlatacak kelime bulamadım
senden bana kalan tek şey
elimde sararmış sevda çiçeğiydi
kuruyan dudaklarım ve boynu büküktü gözlerim
vuslata dair son kırıntıları da tükettim
gözlerin gözlerimi esir aldığında sen çoktan gitmiştin
hasret yağmurları üzerime sen diye yağdı
içimdeki yangınları söndürmeye rüzgarlar da yetmedi
kısık da olsa sesini duyar gibiyim
nefesin nefesime karışsın istedim
hayallerimi gerçeğe bir türlü dönüştüremedim
hani ince bir çizgi var ya
yaşamla ölüm gitmekle kalmak arası
işte şimdi ben tam ordayım
gitmeye karar versem
bir yanım hep sen de olacak
senden bana sadece
göz yaşlarıyla tarifsiz bir acı kalacak....



Refik
01.06.2017
İstanbul