FARZI MAHAL (295)

Ey dünya ey zaman nedir olanlar
Bir hale girmeden yoldan saparız.
Yaşın önemi yok ömrü dolanlar.
Hala bu dünyadan mallar kaparız.

Kavli kararını bir söyleyiver.
Ömür ne kadardır onu deyiver.
Gitmekteki ömrü bir kez geri ver.
O zaman gel gör ki, neler yaparız.

Hayat tecrübesi ömrü bitirir.
Bitmeden evvelde neler getirir.
Çoğu kez de azı çoğa yetirir.
Bütünden ayrılır sonra koparız.

Deli Dumrul bile köprü seçer de.
Fazla paralıdan gülüp geçer de.
Sarhoş olmak için şarap içerde.
Gülünecek hale her gün ağlarız.

Dünyamı tersine döndü bilinmez.
Adalet mizanı hiç dengelenmez.
Siyasete hesap versin denilmez.
Buna da ağlayıp bol alkışlarız.

Var diyorlar sanki adalet var da.
Konuşan içerde, suçlu dışarda.
Masumiyet olmuş iyi hovarda.
Adalet budur u böyle sağlarız.

İnsanlık mı fani dünyamı yalan.
Varsa ardımızda dürüstlük kalan.
Mal mülk için denir biraz oyalan.
Noktayı zerreden büyük dağlarız.

Yapılan şu yardım denen ihsandan.
Ayşe Fatma Ahmet ve de Hasan’dan.
Korkar hale gelmiş iblis insandan.
Bir gün tutup onu bile bağlarız.

Zayi Ozan farzı mahali bırak.
Doğruya varmanın menzili ırak.
Beklemediğinde gelir son durak.
Ahreti de birbirine katarız.

ZAYİ OZAN – İlhan ATEŞ
Ankara, 28/05/2017 Pazar
Yayın :29/05/2017 pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1098877/

Şiirin Hikayesi :
Her şeyi tersten görmenin hikayesi.