Ben kendimi kandırdım dün gece
Gitmiyorsun ki hücrelerimden
Boş bakıyor oturuyorum öylece
Saatlerce,bir noktaya bakabilirmi insan
Bakıyorum
Gözlerim yanıyor
Nasıl ağrıyor bi’ bilsen
Görmeyeceğimi bile bile seni
Sensizliği yaşamak çok acıymış
Ölüm gibi,bir daha uyanmamak gibi
Gülümsüyorsun sen bana
Çok seviyormuş gibi
Yaşanaları hak ediyormu yüreğim
Böyle sevmelerin sonu
Gitmek oluyor bazen
Gidemiyorum
Anlamıyorsun ki
Dayanılabilir değil ayrılıklar
Şimdi sen ne kadar hayatsan
Ben o kadar ölümüm
Hani herşey gider ya sen gibi
Yaşananlar kalır seni hatırlatır
Yüreğime saplanan hançer gibi
Ölüm gibi
Beni hatırlatsın diye tüm bunlar..
Boğazıma geçirilmiş bir yağlı ip gibi
Bir tekmeye bağlı
Ayak altımda duran iskemle gibi
Hayat desem sana olmuyor
Bir bakış,bir gülüş desem
İlk gün ki gibi
Yok oda olmuyor
Beni yüreğine almadığın gibi
Hadi kelimeleri boşverelim
Söylenenleri unutalım
Gözlerini kocaman açıp baksam bana?
Sana olan sevgimi göremezsin ki
Çünki,en başından öyle bakmadın ki
Bak sabahın bu saatinde park’dayım
Oturmuşum yazıyorum
Bir flim şeridi gibi
Yirmi altı mayıs geçiyor gözlerimden
Ne garip değil mi
Ben o günü kara gün ilan ediyorum
Üşüyorum,sarıl desem olmuyor
İçimde olan biteni ben biliyorum
Üzülmeni istmiyorum
Çoğunu sana gösteremiyorum
Anlatmak istediklerimi anlatamıyorum
Sensizliğin verdiği yorgunluk
Sarmış bedenimi
Her geçen her dakika seni düşünmek
Seni düşünmenin  verdiği acıyı
Hissetmek
Biliyor musun?
Zormuş üstesinden gelebilmek
Ruhumdaki herşeymişsin sen
Olmuyor be küçücüğüm olmuyor
Bu yüreğim seni unutması gerekirken
Neden hala daha çok seviyor
Ben buna anlam veremiyorum
Galiba ben seni daha da çok seviyorum
Y.szgn