“yastık altı duygularımızı hep içimize gömeriz
işimiz bitene kadar da gizleriz”



yastık altında ki duygularımızda
bir elde tutulur kürek
diğerinde ise sipsivri bir kazma
yıkar da dururuz
insanlığa ait değerlerimiz adına ne varsa

yastık altında ki duygularımızda
nice nice iblislikler yatar
kötülüğümüz her yöne batar
içimiz bir cehennem de olsa
dışımız ise hep el’e bir cennettir
işimiz bitene kadar

yastık altında ki duygularımızda
içimizde ki kor varı volkanlar
hep ılıman gösterilir saf yüreklere
madalyonun tersi gibidir
tüm davranışlar
bukalemun gibidir ortamlarda ki duygular
nalında da mıhında da
bin bir yalakalık yapılır
işimiz bitene kadar

işim yoksa neden ki arayıp da
niçin sorayım ki
zamanıma yazık düşüncesi içinde
nefse galebe çalmak kimin umurunda
yeter ki bir ucu görünsün yeşilin
o anda kul ve köle olunur kapının eşiğinde
işimiz bitene kadar

yastık altında ki duygularımızda
fitne ve fücur türlü dalavere çevrilse de
dışa el pençe divan durulur fal taşı gibi gözlerle
aslan bile kedi kılığına bürünür görünüşte
türlü türlüde diller döküşte de
yakarır da dururuz
eller ve etekler öperiz
ayak altlarında türap olarak
işimiz bitene kadar

hep palyaçoyuzdur onur ve kişilikten yoksun
ağlanılacak halimize hep sırıtır da dururuz
yastık altında ki duygularımızda

ayağıma bir yer edeyim de sende gör
o zaman ancak çıkarırım
şeytana pes dedirten yastık altı duygularımı
bekle de bil her bir şeyimiz işimiz bitene kadar…



(24.05.2017) AZAP