Hüznünü çaldılar
Farkında değilsiniz belki
Güzeldir hüzünlenmek
İçindeki acıma duygusunu çaldılar
Kaybetme korkusunu çaldılar
Uyanmasa mıydı uykudan
Ya da öylemi gitseydi
ilahi adalet
Önce deniyor,uyutuyor
Sonra çekip alıyor perdeyi
Bununla kalsa,kalmıyor
Bir adam
Önce içindekiler ölüyor
Yavaş,yavaş
Eskiden hüzünlenirdi
Gözlerinden yaş aktığı olurdu
Yüreğini de çaldılar
Taş bile ağlar yeri gelir
Duygularını çaldılar
Sevgiliye özlemini çaldılar
Diri diri çaldılar,gömdüler
Ama,adamlığını kimse çalamadı
Çalamaz da
Orhan amca

Seni hatırladım dün akşam
Hani biz çocukken
Bayramlar da harçlık verir
Yanaklarımızdan öperdin
Gençtin,delikanlıydın
Kumral uzun saçların
Ay gibi bir yüzün vardı
Gitme diye paçana sarılırdık
Ne çok severdik seni
Orhan amca
Bak,sen de gittin temelli
Göçtün gittin bir öğle vakti
Bakakaldık arkandan
Bir Ağustos sıcağında
Göçtün,gittin
Adamlığınla
Orhan Amca