5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1472
Okunma
Mantığımın almadığı lakin gönlüme söz geçiremediğim bir aşk hikayesidir.Kim bilir kaç şiir daha yazacağım uğruna nasıl kaleme alacağımı bilemediğim sözlerimin yetersiz kaldığı yüreğimin haykırışıdır.Bel ki!
Gönül,gülyüzünde ela gözlerini göreli,
Perişan vaziyette kuru sevdâ peşinde dolanmakta,
Özleminle kahrolurken,gecelerime yıldızlar eşlik etmekte,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!
Sevdan beni arzu yolunda toprak eylese,
Felek,zehrini kadehlerle sunup içirse,
Cefa dikenleri,bağrımı delip geçirse,
Vâh gönül ah gönül ey/vah gönül!
Gönül,şafak rengi kan içinde dağlasa,
Aşk hengamesi sözlerim,dilimi bağlasa,
Emel fidanım,umutsuzluk gözyaşlarıyla sulansa,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!
Ey ela gözlüm,kuruntularıma dayalı hayal ürünüm,
Ey güneş yüzlüm,geceleri öpüp kucaklama arzum,
Ey sevgili,bil ki;efgân etmekte beklemekteyim mahşer’i,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!
Ne çare var ki vâh gönül!
Hangi gece ki,bu nefes tükenir ah gönül!
o an;bu AŞK filizlenir....Ey/vâh G Ö N Ü L!...
28 EYLÜL 2007
Cevap Yaz