11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1261
Okunma
Ağla İstanbul’um ağla!
Bağrında yaşanmışlıkların gizi,
Zulanda karanlığın ayak izi,
Dört duvardan öteye duyulmayan çığlıklar,
Sende; onmamış sevda kırıkları var.
Ağla İstanbul’um ağla!
Kimsesiz çocukların simide iç çekişine,
Sokaklarını arşınlayan kadının
Paslanmış düşleriyle
Yok olup gidişine,
Ve binbir sahtekârın
Aynalara gizlenişine...
Sende; olan bitene içerleyiş var.
Ağla İstanbul’um ağla!
Gülüşüne yapışmış milyonlarca silüet,
Milyon kere pişmanlık,
Bir o kadar dönülmezlik var.
Ağla İstanbul’um ağla!
Sana yakışanların en güzeli hüzün...
Bilmem arındırır mı insanları?
Barındırır mı gözyaşlarını
Lüks semtlerin, varoş yüzün?
Ne varsa sende var...
Ne varsa sende var...
Özlem Pala