sen yoksun ya, sevinçler de yok
göğsüm daralıyor kederden
nasıl ve nerde büyüyor şimdi
ilk dizesi şiirimin, hangi hüzünden

sâhi, hangi mevsim ikimizindi

şaşkın bir çocuk gibi bakınıyorum
hayata, yüreğime, çiseleyen yağmura
boynum bükük, öyle akıyorum
özenle biriktirdiğim gözyaşlarıma

en vurucu şiirlerimi yakıyorum

hepsi kaçak görüşmelerimizden kalan anılar
sesindeki incelik, kesik kesik gülüşlerin
bir yangını ötekiyle buluşturuyor
ne kadar çok şey varsa, bildiğim bilmediğim

ah, tüm sevişmelere kan karışıyor

hunharca çullanıyor üstüme karanlığı
çetelesi tutulmuş zehirli sözlerin
bir zındık oluyorum sonrası durduk yerde
gelip kurtarsa beni yumuşacık yüreğin

katışıksız acılar üşüşüyor beynime

ukalâyım, farkındayım, herkes farkında
tebâ’nın ve töre’nin tapusunu deldiğimin
sağ yanım, yıkık bir gül; sol yanımsa firarda
yanılsamadan da öte, sanrılar içindeyim

adım kötüye çıkmış, sanki umrumda

Berfin Bahar, Mayıs 2017, Sayı 231