“senden önce mevsimlere aldırmayan ot gibiymişim
yelden de selden de etkilemişim
ne mevsimler..
ne çiçek açıp açamayacağım derdindeydim
inan aklıma gelmedi bir sefer
mutlu muyum değil miyim.. düşünmezdim,
fark etmezdim, bilmezdim

oysa; biri tarafından sevilmek ne güzeldi
ne yapacağım şimdi
sahi onu görebilecek miyim,
son bir defa daha görmek için her şeyden vazgeçerim
nerede ne zaman.. nasıl? meraklar içerisindeyim..
haydi geceler boyu düşlerdeyim..
ne kaldı şurada sabaha deyip kendimi avutuyorum,
sabah oluyor da.. akşamı edemiyorum..

artık telefonum elimde geziyordum,
seni çaldırmaya cesaret edemiyordum
ne zaman çalsa;
arayan kim olursa olsun
ben “gülüm” sanıyordum
bin neşe.. sevinle açıyordum
..

bir gün “sen hiç aşık olmadın mı” dedi
düşünmeden “oldum” dedim
ama bu başka bir şeydi..
bebekler gibi, sevinçli
çocuklar gibi heyecanlı idim

ilk fırsatta msn in başında,
“gülüm” ararsa diye; elimde telefon tenhalarda
ahh bir gelse.. bir görsem, hemen ilk anda
“şu an ne yapıyor acaba”
sakın bir şey olmasın ona

kısa yazılarla mesaj, gif olarak gülen adam geliyor
içim içime sığmıyor
gelen mesajı silmeye kıyamıyorum
son arananlar listesinden numarasını siliyorum
hiç kimse üzülsün istemiyorum..

aramaktan vazgeçiyorum..
ama onu çok seviyorum..
biliyorum.. seviliyorummm..
şükür seviliyorum, tek gerçeğim bu!;
bu çok harika bir duygu..
biliyorum endişem yersiz!
“nerelerdeydin bunca zaman” Gülüümm
senden haber alamazsam ölürüm
“hadi ara artık! yahu!”
beni sensiz
senden habersiz koyma gülüm..