Gece düşünüyor…

I.
Kentin rüzgârlarını ç/alıyor saçlarım
nicedir yalnız sarılarla
daraldıkça çekiyorum nefes nefes
uzun uzun soluklanıyor adın
en içli besteler düşüyor
şarkılar söylüyorum sevince
sen uyurken ben...


bir sandal, ahşap bir evle
bahçesi nilüfer havuzu
yetiyor düşüme
denizim mavi, yüküm dalga
su damlası bir düş kıvrılarak
süzülür teninin hasret kuyularına
ömrüm uzar ne zaman rüyaya dalsa
güzel şey umuda uyumak…

ihtiyar bir iskelede bekliyor yüzüm
üstünde aşka yürüyen adımlarla
şehri dizelerle vuruyorum
kimse uyanmıyor
şişştt şiir uyuyor…

gün beyazlıyor karnı acıkıyor güneşin
insan kokusu düşüyor yaşama
ben sana…

II.

Gün uyanıyor…

ne derin kuyulardan çıktık
ne uçurumlardan düştük
ne kabına sığdı delisi yürek
ömür kadehinde üzgüler içti şarap
örtüp kendini yakut acıya bırakarak
örselendi ayyaş uyaklar…

III.

Gün gülümsüyor…

karanlıktan çıkıyor gözlerim
her sabah sana uyanarak
sıyrılıp asi yalnızlıktan
güneşe gülücük satıyorum
beklemek güzel şey oysa
şiire dudaklarımla dokunmakta…