Hangi çıngıraklı gerçek soktu rüyalarımızı
Öylesine boynu bükük bir sevda kaldı ardımızda

Ölü kuşların dilinde çıkan lal bir sessizlik eşliliğinde
Göz açtım sensiz şafağa
Geceden kalma sızılı bedenim sendelendi
Yüz sürürerken güneşin kızıl rengine
Bine katlandı iç ağrılarım
Üzerime çökünce odanın boşluğu
Hiç alışık olmadığım bir sancı kastı yüreğimi
Susarken dilim ismini telafüz etmemeye
Berberinde kan doldu yüreğime
Bayıldı ruhum bir daha ayılmamak üzre


Oy gönlüne gönül sürdüğüm süslü maralım
Şimdi hangi tan güldürecek
Sensizliğin yasına bürünen asık suratımı
Peki kaç bahar ısıtır donmuş tenimi
Elinin sıcaklığı değmedikçe
Hangi süslü rüya avutur da beni
Alırda beni bende götürür var olduğun hayallere


Aksine yıkılırım sonra
Sen olmayacaksa hayallerin gölgesinde
Yıkılırım kapıyı bir başıma sokağa örtüğümde
Yıkılırım dilimdeki ağıtlar eşliğinde


Çünkü daha sen sızlıyor hücrelerim
Daha sen kanıyor bu yorgun yüreğim
Sen batıyor en güzel gün batımları
Gözlerimi açıp mavinin son haline baktığımda

Mehmet Kılıçel