GÜVERCİN VE BULUT

Bulutlar beyazdı, güvercin beyaz
Olsaydı yanında, bir de beyaz gül
Deli yürek diyor, haydi şiir yaz
Serenatta şimdi, bak şeyda bülbül

Güvercin bulutla, sohbete dalmış
Her ikisi bundan, büyük haz almış
Bulut sözün ehli, bir şad- dilmiş
Kıskanmış onları, menekşe sümbül

Güvercin demiş ki, sen de bul dengin
Mutlulukla bitsin, aşk ile cengin
Dilerim ey bulut kararmaz rengin
Ne ben üzüleyim, ne de sen üzül

Bulut cevap vermiş, sende seversin
Hem de sevdiğini bol bol översin
Beyaz güvercin de, murada ersin
Sevdalar kalplere, olmamalı zül

Nazlı güvercinim, hem sevil hem sev
Aşka hizmetkâr ol, hem de bir Hüsrev
Hep huzur olmalı içindeki dev
Yeniden doğuştur Anka’da ki kül

Gel anla halimden bir seven ol da
İhya et ruhumu, gönlüme dolda
Kalpten kalbe giden bu kutlu yolda
Elbette olacak, bir erkân, usül

Ne güzel bir bulut, bakın bir hele
Lüzumsuz kapılmaz inşallah yele
Haydi git canana, sen güle güle
Güvercin bir pamuk, bulutlar da tül

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI
ŞEYDA: Deli, mecnun, sevda yüzünden aklını yitiren
ŞAD-I DİL : Mutlu eden, güzel konuşan, mest eden dil
ZÜL: Alçalma, düşkünlük, ayıplanacak şey
HÜSREV: Hükümdar, padişah