Susturamadım!.
O günden sonra,İçimin çığlığını.
Soysuz kederlerle boğuşan
soylu bir yanlızlıktı benim ki
kurudum koptum dalımdan
bıraktım kendimi asi rüzgara
Yalnızlığı vurdum
şiirlerimin satır aralarına...


Aşk artığın’dan arınmış diyarlar’da.
Seninle kuşatılmış sözler buldum
Bazı vicdanlar ölüm kadar sağırken
hüznûn en katran deminde
sana geldim düş yorgunu yoldaşım



Biliyorum;
Hiç bir silgi silmez alnımdaki yemini
kendini türkçe anlat desem
kürtçe ağlar gözlerin
Çok uzun anlatmak gerek ti oysa
ama insan
kibrinden ima ile geçiştirdi.
sermayesi yürek olana
hayat dediģimiz bir tutam sevgiydi.



Hiç bir ölüm;
senin kadar beni benden almadı.
Ve hiç bir Gidiş;
beni can evimden böyle yakmadı.
Akşamın hüzün vakti geldi
kağıdım sabıra teslim
kalemim çığlık
kurşunlandı şiirlerin yürek atışı
boynumda urgan
Bir bilsen nasıl özlemişem ben seni.


Yine geceye zıkkım düştü
zehir coştu
gülüşler üşüdü
sen geceye düştün
Ardımda gözümû alamadıklarım var
sana geldim geçmişim
terfi ettim acıya
umuda dair çektiğim sancıya
el ver
sarılacak yaram var
lakin savaştan çıkmışcasına yorgun
bakışlar çok uzak
susmalar mı
onlar sanki dünyanın öbür ucu..A.ALKIS