Küs kedilikleri olan bulutlar gibi
Tırmalıyor göğün sükunetini özlemin
Bir köy çeşmesi gibi ağlıyor gözlerim
Durmaksızın yalnız bir yol kenarında
Öylece üşüyor sıcaklığını

Bir sarmaşık gülü ağıyor sonra bu yalnızlığa
Dikenlerini batıyor etine /inadına özlemin
Tutuklayıp her nefesi hapsediyor
Çığlık çakılı yerinden doğruluyor elim
Seni yeniden sevmenin eylemine
Üşüşüyor yarım kalmış bir aşkın
Ömrünü uzatmaya

Açık ara seviyorum kendimden daha çok
Seni diliyorum mutluluğa hak ediş olarak
Mahir bir öpüşle yad ederek sesinin dudaklarını
Yakalanmak istiyorum estiğin rüzgarlarında
Savurduğun güllerin rayihasına

Mucidi değilken ayrılık tamtamlarının
Sebebi sayıldığım geceleri örtüyorum öfkemle
Manidar bir kavga olsa diye hayıflanarak
Dövüyorum pişmanlık kelbi dizlerimi
Ah günışığım, mutluluk mesaim
Müşfik kalfası ol sen yine sevdamızın
Sustalı dilini aç ve açıl yüreğini
Anlı sanlı bir aşk tortusu kalsın hayata
Kalacaksa sağanağından akan bu zamanın

Haşyet ve hayret ettir aşk gereği satırlarınla
Doğra iklimlerin güzelliklerini içime
Nazarlı sayıklamalarınla dök ismimi ismine
Eczası biriktikçe sevinçlerini getir koy koltuk altıma
Kudretli acziyet gevşesin iliklerimde
Süslü meramlarını sussun artık kendine