Canım kadar değerli olan bir yeğenimin ve dolayısı ile tüm aile olarak hepimizin dramıdır.
Yeğenim hamileliği süresince bir özel hastane ile anlaşarak, orada adı sanı belli bir doktorun
takibinde bir hamilelik dönemi geçirdi.
Adı üstünde özel hastane.İlginin de özel olmasını beklersiniz haliyle. Zira siz de özel duruma
uygun olarak ücret ödersiniz bu kurumlara ve içinde çalışanlara.
9 Nisan Pazar Günü sancıları tutan yeğenim hastaneye gittiğinde baştan beri muayenesini
yapan doktor başında yok ve hiç gelmiyor. Çocuğumuz ebe - hemşirelere emanet edilmiş.
İlgilenecek bir başka doktor ise hasbelkader 6 saat sonra hastanın başına geliyor.
Doğum süreci çok kötü yönetildiğinden bebeğin anne karnında oksijensiz kalması sonucunda
yoğun ve yaygın beyin hasarı, omirilik soğanında tahribat meydana geldikten sonra, nihayet
sezeryan ile bebek anneden kalbi de durmuş vaziyette alınıyor. Kalbe şok uygulanarak
bebek hayata döndürülüyor.
Ancak 13 gündür yaşam savaşı veren bebeğin normal bir hayat sürmesi ihtimali tamamen sıfır
olduğu gibi, yaşam şansı da çok zayıf.
Sonuç olarak henüz dünyaya merhaba şansı dahi olmayan bir bebeğin yaşam hakkını, ailesinin
gelecek umut ve heveslerini yok eden hastane ilgili ve yetkilileri bu durumun sorumluluğundan
kaçınmak için her yolu denemekte. Deseniz ki kabul etseler ne olacak? bu bir damla sabinin hayata tutunması mümkün olamadıktan sonra.
Bir duyarlılık bekliyorsunuz, birazcık da olsa rahatlamak adına.
Biraz adamlık umuyorsunuz gelecek günler için ümitli olabilmek adına.
Kurum ve doktor sorumluluğu arıyorsunuz etik değerler adına.
Heyhat..
Bir vahşi para sevdasından başka hiç bir birincil hedefi olmayan özel sağlık kurumları böyle
maalesef.
Bebeğin adı SAYGIN ALİ YETKİN olacaktı sağ salim elimize gelmiş olabilseydi.
Düşürüldüğü bu duruma ne der diye düşündüm, kendi kendime.
Olası duyguları olmayabilir de yazdıklarım. Belki daha az, belki daha da çok olacaktı diyecekleri.
Ben diyorum ki,
Müsebbipleri Allah’tan bulsun