Açtı avuçlarını öyle bir isyan etti ki tanrı’ya
Sanırsınız dağlar taşlar inledi.
Ve;
" Ol dedin oldum,
Sev dedin sevdim,
Öl dersen de öleceğim,
Benden daha ne istedin.
Kapkaranlık bir baht yazdın
Acılara kardın kattın, sustum.
Yaraladın bahşettiğin yüreğimi,
İnadına paraladın, yetmedi .
Her bir parçasını soldan soldan 
Canevime sapladın.
Şimdi soruyorum tanrım,
Daha ne kadar kan kaybedecek bu yara..?
Ya aklımı al benden
Yada vereyim canımı sana "
Dedi kadın.

Öyle biçareydi ki !
Hücresine girdi
Kapattı perdeleri
Açtı kara defteri
Derin bir nefes aldı
VE
Defterine şunları yazdı
" eyy sevgili
Hangi gün düşünmedim,
Hangi gün sevmedim seni ?
Namertti geçen zaman
Beni sana vermedi.
Yıllara esir düştüm
Sevda’n can çekişirken gönlümde.
Sen nerden bilecektin .
Sevgili ;
Şimdi kıyametler koparan yüreğimi sana teslim ediyorum.
Dudağımın kıyısına kondurduğum o sahte gülücüklerin yerini sana bırakıyorum.
Öksüz bir aşk hikâyesi benim hikâyem, kimsesizliğimi sana bırakıyorum.
Geçmişimin en uzak tarihinden en masum haliyle döktüğüm gözyaşlarımı sana bırakıyorum.
Geliyorum yanına geliyorum sevgili
Cennetine al beni
Sevgin ile sar beni
Bir ömür sensiz geçti
Aşk’ın ile vur beni
Elveda nankör dünya "
Dedi ve gitti kadın...

Selma Akkaya