Taşlığa uzanmış boylu boyunca
İçimi ürperten bir sesle karşılıyor beni,

Rüzgar gibi yanıma sokuldu hafiften, usulca
Her solukta diken diken bırakıyor teni,

Sessizliğin orta yerinde gözlerden ırak
Etrafımı sardı önce, sonra saçlarıma sindi,

Kurtuluşun yok dedi, kendini bana bırak
Kirpiklerimden sallanarak dudaklarıma indi,

Çıka geldi bir titreme yakıp kavuran sahralardan
Engelleri aşan bir yangın, bir günahtan ateşti,

İliğime kadar işleyen o sonsuz buhranlardan
Düşlerin avuçlarımda can bulduğu gerçekti,

Bir an bile okşamaktan geri kalmadı ruhumu
Karanlığın gergefinde öldürdük zamanın akrebini,

Onun gölgesine bıraktım tüm endişemi, korkumu
Unutturdu ansızın sevdanın töresini, edebini,

Daha dün seni yaşarken, bugün sensizliğe düşünce
Yitirdi tüm tılsımını sevmelerim, yitirdi tüm inancı,

Bir siyah kadındır kaldırımlarda gece
Ve yalnızlığımda seni onunla aldatmanın utancı..


Mehmet YILDIZ ( Nisan 17 GEBZE )