Bir türkü boşluğunda yaşamak seni,
Bir şiir boyunda,
gecenin karanlığında,
yoksulluğun ortasında,
nimet bellemek gözlerini
ve dokunamamak açlığın en uç sınırında..
...
Gelişine sabır çekmek doksandokuz kere
ayaklarının dibine düşürüp gardını
Eyvallah demek kirpiklerinin ihanetine..
Ah bir de girme ihtimali gönlünün kilitli mahzenine
en yıllanmış cümlenin koynunda sabahlamak
fecre inat
bir uçtan bir uca kulaç atmak zihninin maviliklerinde..
en derininde güneşe gözlerini dikerek bogulup kalmak..........

Bilsen içimde ne sirenler çalıyor
içimde tufana uğramış harap bitap,hissiyatı devrik bir memleket
ucuz bir yosmanın teslimiyeti kadar basiretsiz
ruhsuz,duygusuz,tabiri mümkünatsız rezil bir vaziyet...
Zamanım kavramsız
çetelesini tutmadığım ömrümün
Tırnaklarımla etime çentik attığım bilmem kaçıncı günü..
İçimde Sur’u üflenmeye hazır kızılca bir kıyamet..
Bir gidiş değil ki aşkı yarım bırakan..
aslında bir susuştur söylenmiş yeminlere edilen en ucuz hıyanet..

Yadigar Öztürk Yaman