bakma bana öyle
hüzün tarlalarında açmış gelincikler gibi
çektiğim acıları bilemezsin benim
yalanlarına inanıp hala
çılgınlar gibi sevdiğimi nerden bileceksin
yokluğunda sesini duymak istediğimi
ve özlem yangınlarında yandığımı
bilir misin
her şeyi bir kenara bırakıp
arkama bakmadan gitmek istiyorum
çok uzaklara
kuş uçmaz kervan geçmez diyarlara
tek başıma sensiz ve öksüz
tırmanıp dağın zirvesine
haykırmak istiyorum şu yalan dünyaya
yetmedi mi yaptıkların bıkmadın mı
ne istiyorsun benden
farklı sanmıştım seni
sen de yanılttın beni tuttum ağzıma gelenleri
hapsettim yüreğime
sustum çaresizce derin pişmanlıklar içinde
bir kez daha ölüyordu içimdeki çocuk
istemesem de
tutamadım kendimi
gözlerimden dökülüyordu yaşlar yanaklarıma
tuzlu tuzlu hissettim
bir kez daha anladım ki
yalnız geldim yalnız gideceğim
kaderimdi yalnızlık daha öncekiler gibi
kol kanat gerecek
yaralarıma merhem olacak
kimse olmadı yanımda
arkadaşım dostum sevgilim gölgemdi
yaşananlar çok şey aldı yıprattı beni
kabullenmek zor olsa da gerçekti
yalnızım artık bu yolda
kalabalıklar içinde yalnız
kimseler olmasa da yanımda
sadece unutmak istediklerim ve yaşananlar var
yapayalnız dünyamda...




Refik
15.04.2017
İstanbul