Gözlerden hüzün yağardı kederlerin renginde
Maskeler bir bir düşünce riyakâr yüzlerden
Sonra bir yük iner hamalın omuzlarından
Sonunda; bir çift yalan geriye kalan sözlerden


Pür neşe ile atılırdı tiz ve şuh kahkahalar
Söz anlayana gitti mi bilmem mânalı bakışlarda
Doğru, baharı hatırlatır dondurucu kışlarda
Bulanık mavilerde arayıp bulurken hakikati


Yalancı baharlardı sanki ürkekçe bakan gözler
Mavzer mermisi misali gider dudaktan dökülen sözler
Dost dediğin olmalı canda can
Mahremin kucağında, sır saklayan çelik surlardan han


Şimdi uzaklaşma zamanı karanlık amellerden
Huzura kavuşmaktayken su misali özüm
Yalancı bakışlara ucundan bile değmesin gözüm
Tufan kopsun lâkin ürkerim sinsice uzanan ellerden


Karanlıklarda düşlemeli yarın doğacak günü
Keşkeler can yakmamalı yâd ederken dünü
Bencillikten sıyrılıp el ele verirken yolda
Ne servette olmalı saadet nede parada pulda


Yalancı rüzgârlara kanat çırpmayın kuşlar
Karıncanın azmiyle yürümeli varsın olsun yokuşlar
Gönül gönüle yürümeli bellediğin yollarda
Hak edene dökülmeli gözlerden yaşlar…



Ahmet MORAN