Heyhat! Rüyam havada uçuşuyor
Ve ümide artık iznim yok ;
Beni teselli etmelerini yasaklıyorum.

Bana acımayın, dostlarım .
İçimdeki acıyı seviyorum
Ve onu, boyun eğen bir kalple kabulleniyorum.

Payıma yine en iyisi düştü,
Aşkım bana kaldı çünkü;
Bana acımayın ağladım diye .

Kış akşamlarında, lambalarınızda ,
Kükürt renkli kelebekler
Yüreklerinin çarpması için ölürler .

Böylece aşkım, sanki bir uçuruma
Beni sürüklerse, gömülmeğe giderim ;
Eğer ondan zarar görüyorsam acımayın bana.

Zira pişman olamam ,
Katlanılan işkencenin içinde
Acıdan, çok zevk alıyorsam.

Ve hayatımı oraya bırakmam gerekirse,
Bu, zayıf bağırtılardan ibaret kalmayacak.
Seviyorum ! Seviyorum ve beni kıskansınlar istiyorum !

Bu yüzden ölürsem eğer, bana acımanızı istemiyorum.

François Copée (1842-1908)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu