Muhtacım sana sıcacık nefesine
Kızıyorum kendime
Ellerini bırakmasaydım keşke
Mühür vursaydım dilime
Vazgeçirmek için onca dil dökseydim
Suskun kaldım gururum engeldi

Çok zaman oldu içimdeki maviler donalı
Pembe düşlerimi hasır altı edeli
Son umut treni de gitti
Açmıyor bahçemde yediveren gülleri

Kendim seçtim bu yalnızlığı
Taşıyamadım aşkımızın sorumluluğunu
Geceler sancı oldu işledi içime
Gözlerimden yaşlar eksilmedi düşündükçe seni

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum
Aylar asırları devirdi
Sana olan özlemim hiç bitmedi
Çünkü sen özlemin içinde yaşadığım mutluluğumsun

Seni anlatıyorum bilen bilmeyene
Sözcükler yetmiyor
Kelimeler kifayetsiz kalıyor
Hep bir yanını eksik anlatıyorum

Hayattan hiçbir beklentim kalmadı
Aslında seni değil
Umutlarımı yarınlarımı kaybettim
Güneş doğmayacak artık eskisi gibi

Hani söz vermiştik birbirimize
Hep yanımda olacaktın
Ya da ben öyle sandım
İyi günde kötü günde ayrılmayacaktık

Ben bu ayrılık acısını yaşarken
Birgün döneceğini düşünerek
Kapısına kilit vurdum yüreğimin
Kalbimde kimselere yer vermedim

Sana bu satırları
Soğuk bir kış gecesinde
Mum ışığında yazıyorum
Beyaz bir sayfada gözyaşlarımla
Yönlendirdin her satırda beni
Gözlerimin önüne getirdim seni
Gerçek bir hayale dönüştü gördüklerim
Hayal kırıklıklarım çarparken duvarlara ...




Refik
10 . 04 . 2017
İstanbul