Aynı hayatlardan Ayrı yollara ayrıldık
Yol ayrımında sonkez göz göze baktık
Ne o konuşa bildi
Nede ben
Günler Aylar derken
Yıllar geçti gitti
Bende geçen zaman di sadece
Geçenlerde karşılaştık
İlk görüşte tanıdım
Ayaklarım koşmak istedi
Sarılıp onca yılın acısını çıkarmak istedi
Yürüdü bana doğru
Oda tanıdı beni
Nasıl tanımayacak ki
Başkaydi bizim hikayemiz
Yüzünde buruk bir tebessüm ile
Başı ile selamladı
Ne zaman geldin? oldu ilk sorusu
Çok sayılmaz dedim sustu
İkide bir ardına bakıp duruyor du
Birini mı bekliyor Sun ? Dedim
Gözleri doldu
Hatırlıyormusun burayı dedim
Şu bankı
Bu parkı
Koşar gelirdik ya her sabah
Başını salladı evet der gibi
Sonra yüzünü denize döndü
Saçları savruluyor du
Tam elimi omzuna koyacak tim
Koşa koşa gelen o çocuk ilisti gözüme
Anne dedi Anne
Dedim anne ?
Kızım dedi sustu
Ağladığını farkettim
Ağladığımi farkettim
Sonra git dedi buralardan
Buruk bir sesle
Gittim
Birdaha hiç dönmemek üzere.
Her gece fırtına olan o kelimeyi
Hiç unutmadım Anne.
(Murat Arslan)
Issız Şair M-a