yıldızlar da kayar yok olurmuş
ömürleri tükendiğinde geçmiştir kaç asır
gözlerim mahzunlaşır gözlerinin derinliklerinde
seninle uyanırım uykumun en tatlı yerinde
göz yaşların buz misali yüzüme değdiğinde
ikimiz de biliyoruz neden ağladığımızı
kalabalıklar da yalnız kaldığımızı
neden canımızın yandığını
söyleyemedik o tılsımlı kelimeyi
ah o kör olası inat
bizi bizden eden gurur var ya
tüm güzellikleri örter sandık nasılsa
azalırmış duygular göz görmeyince
işte bu yüzden ağladığımı bilirsin de
göz yaşlarımın yere düştüğünü göremezsin
içimdeki sevda filizlerini yeşertemezsin
tesbih tanesi gibi dizmek istersin
durmaksızın akan göz yaşlarını
yüreğin dar gelir göğüs kafesine sığmaz
içinde kopan fırtınaları dindiremezsin
isyan yangınlarını söndüremezsin
hatırlamak istemezsin yaşananları
unutursun anıları zor da olsa
çok isterdim beni anlamanı
ben olduğum için yaşamanı
teninin kokusu üzerime sinsin diye
üzerimden çıkarmazdım giysilerimi
yakmasın diye seni de hasret sancısı
sevda denizinden avuçlarımda su taşırdım
gel artık yollarına baktırma gözlerim yoruldu
idam mahkumu gibi son dileğim soruldu
kelimeler çıkmıyor boğazımdan
sanki kör düğüm oldu...




Refik
02.04.2017
İstanbul