(ne sen aşıktın ne de ben maşuk
can telaşı işte
birbirimize tutunduk)




öyle
rastgele sevmemeliyim seni
mecnun’un leyla’sına yandığı gibi
değil de
yanmaya kanarcasına
derinden sevmeliyim


bayramlık çocuğun ağzında ki
şekerle eriyen heves gibi değil
bir martı kanadında çırpınan umut gibi, rüzgâra karşı
inadına, inadına sevmeliyim seni




aşikâr duyguların dışında değmeli ruhuna
ne bir çiçek, ne bir ipek böceği,
ne de bir bülbül...
olmamalı öyküsünde sevdamın


kar tanesi kadar beyaz
yağmur damlası gibi dingin
ve bir şairin
şiirine düşen naz gibi sevmeliyim seni



ve seni sevmek, zamansız olmalı
birazda sanatsal meselâ
sesinin her tınısından nağmeler türeterek
ve gözlerinde alemi seyrederek
sükût içinde, cenneti yaşar gibi

yani seni sevmek, seni sevmeyi, sevebilmeyi sevmenin sevgisini sevdirmeyi sevmek gibi karmakarışık bir döngü içinde
çokca manalı ve haddinden fazla derin olmalı


ve ben öylesine olmamalıyım sende
sen öylesine bu serde
olmamalısın
olmamalıyız biz... biz olmayan hiçbir yerde.