1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
856
Okunma
satır zifiri karanlığım
sanma ki kelam ile aydınlanırım
ben aşktan sefil olmuş
karanlığın içinde kelamın çobanıyım
kimi zaman büyür sürüm,
kimi zamanda küçülür
sol yanımın emri ile herşey görülür
hayat dediğin bir parça kağıda örülüdür
avuca düşen gözyaşının kelama kavuşup,
hıçkırık sesinde dua oluşu umut olsada,
karanlığın içinde sefil kalmış bu çoban
ancak sabır denen asa ile yürür
gören bazı gözler şaşıp bu hale
akıl sır erdirememiş olsada
yüreği yandığında biter şaşkınlığı
sende bu misalin insanısın ya
diler isen sürgün de buna
yahut müstehak say bana
ister dağda kuzuyla ister satırda kelamla,
ne de olsa sevilecek adam değildir çoban
5.0
100% (2)
Cevap Yaz