Zamane dostluğu menfaat para
Kemale erecek dost yok bu demde
Aldanır aldatır çıkar kenara
Menzile varacak dost yok bu demde

İnsan, insan değil insanlık hayal
Kör düğüme döndü çekilmez bu hal
Duygu göstermelik mutluluk sanal
Bir ömür sürecek dost yok bu demde

Hele şu gurbet el ayrı bir âlem
Ne bir name gelir nede bir selam
Bayramlar olmazsa iki üç kelam
Hâl hatır soracak dost yok bu demde

Akıllar tutulmuş zihin karışık
Bektaşi Mevlâna Şems gibi ışık
Hakka sevdalanmış kurana âşık
Gönlüme girecek dost yok bu demde

Yunus’ta aşk Taptık Emrede öğüt
Koç kör oğlunda nam Bolu’da ağıt
Ne Şirin ne Ferhat gibi bir yiğit
Dağları yaracak dost yok bu demde

Ellerin kolların bağlı zamanı
Baskılar yasaklar sarmış her yanı
Olsaydı sazıyla yok ki Reyhanî
Zinciri kıracak dost yok bu demde

Kan gözyaşı zulüm dert var her yanda
Acının kederin izi bu canda
Çekilen çileyi gam tezgâhında
Oturup örecek dost yok bu demde

Mustafa’yım dostu için ölecek
Dostluk nedir ne değildir bilecek
İlim irşat bilip Lokman olacak
Yaramı saracak dost yok bu demde

Mustafa Deniz