Sığmadı kabına kalp sessizlikte büyüdü
Duyguların mevsimi gözlerden dökülürken
Hane halkı sayısız hücrelere yürüdü
Sarıldı anılara özlerden sökülürken...

İmzasız dilekçedir dilden düşen heceler
Solunda uyur hazan kararınca geceler
Aynalara bakamaz dört mevsimde eceler
Darıldı kalemlere sözlerden sökülürken...

Çıkmaz sokak kör kuyu aşılmaz yüce dağlar
Umudun rengi solgun yüreği yara bağlar
Yasaklanır varlığı gözler durmadan çağlar
Daraldı çemberleri gizlerden sökülürken...

Anlaşılmaz varlığı silinir değerleri
Kırık dökük dünlerin ağrısı eğerleri
Unutulan bakışın gönlünde alevleri
Yarıldı yürekleri közlerden sökülürken...

Sitem edince dağlar bakışları nemlenir
Kalplerin bilmecesi kördüğüm düğümlenir
Mezalim ayrılıklar gözyaşıyla demlenir
Yoruldu tebessümü yüzlerden sökülürken...

Hülya Akyıkdız