Ayrılık Ne Bela Şeymiş

Paramparça oldu şu garip gönlüm;
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.
Kopuverdi ince dalından gülüm,
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.

Benim anlatacak bir hikayem var,
Bunu ancak sevip ayrılan anlar.
Yârsiz dolaşır mı damarda kanlar?
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.

Çekik elâ gözlüm boylu posluydu,
Vedasız gitmesi baya bi koydu.
Her şeye çareydi, tesellim oydu,
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş

Alıp başı gitsin diye mi kâlbe
Girdin ha vicdansız? Bak şu sebebe!
Bu gerçekle gözüm oynar körebe,
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.

Sevda rüzgarları savurdu beni,
Güzele raslattı hep yeni yeni.
Gözüm seçiciydi, bilsen özeni,
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.

Bir gün geri gelsen, hayır mı derim?
Çoktan biliyordun, bellidir yerim.
Gittiğinden beri ne bir şey yerim,
Meğerse ayrılık ne bela şeymiş.

24.03.2017

Mehmet Semercio