Evlat, tarih ilmi ne lükstür ne de bir süs,
İbret almak için okunmalı Endülüs.
Yediyüzellide kuruldu, İspanya’da,
İslam rengi ile boyandı yarımada.
Ordusuyla Tarık Bin Ziyad boğaz geçti,
Başlayan çok müthiş çok hızlı bir süreçti.
Medeniyet oldu, yürekteki her tekbir,
Tüm şehirler ilim yuvası oldu bir bir.
Tevhid akidesi can verdi cansız taşa,
Ülke eserlerle donandı baştan başa.
Sekiz asır diri kaldı o medeniyet,
Esastan sapmalar başlamıştı nihayet.
İsrafa dalmıştı son hükümdar Abdullah,
Haçlıya güvendi de gaflet etti, vah vah!
Başkent Gırnata o gün edilmişti işgal,
Kaçarken almıştı, ağlamaktan bitkin hal.
Annesi gün görmüş büyük islam kadını,
Söylediğine bak, sarsıp da evladını:
“Ağla oğul ağla! Terketmiştin cihadı,
Savunmadın erkek gibi madem biladı (*) ,
Çalışan düşmanın bugün gülmek nasibi,
Sana da ağlamak yaraşır kadın gibi…”
Evlat, ders al bundan da ülkene sahip çık.
Fayda etmez sonra duyacağın pişmanlık.

(İstanbul:27.06.2005)