0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
554
Okunma
insanlar
karanlığındayken
yedi yirmi dört
birbirlerinin
azı yanmış bir dal gibiyken
eller
ve
çoktan kurumuşken
sözler
bir taşı
bir kumu
bir çakılıdır
günlerden arta kalan..
al içindeyken
al
ve
dal içindeyken
har
ali cengiz’i bilir
cengiz ali’yi
terekesi
çoktan üleşilmiş
bulutların
bak
kendi payından ağlıyor
yalnızlığın...
kızıl bir alev sarmış
isi bulaşmış
ıslarına
herkes
kendi cehenneminde yorgun
yazdığı mektup
kara
saldığı haber
kara
belki de azazil’in
son umusudur bu...
insanlar
karanlığındayken
birbirlerinin
bak
sokaklar ışıl ışıl...
22/03/2017
ödemiş