önce seni düşündüm
bu ufacık yüreğin içinde
ufacık bir yüreği nasıl darmadağın ettiğini
ve sonra o yüreğe nasıl sığdığını

varlığın yüreğimi aydınlatıyor
karanlık bir yüreği nasıl aydınlatır diye düşündüm
nasıl ufacık bir yüreğin içine
kocaman mutluluk sığdırır
kocaman özlem
kocaman acı
ve kocaman bir dünyayı sığdırır

bir nefesin boğazına düğümlemesi kadar sensizim
sensizlik bu kadar ölümden beterken
bu kadar karanlık
bu kadar acı dolu
bu kadar özlem doluyken
sensizliğin içinde seni aradım
seni sensizliğin içinde yaşatarak sevdim

sonra seni bir yaşam kadar çok sevdim
bir nefes alışı kadar
ve bir kalp atışında yaşatır gibi

yokluğun yüreğimde bir dağ kadar çok
bir gökyüzü kadar uzak
ve bir okyanus kadar derin
ama içimde bir serçenin çığlığı kadar
ve bir kelebeğin göğsüme konması kadar
ve gözlerini gözlerimin içinde seyreder gibi
bir mutluluğu yaşatır gibi seviyorum seni

ve sen bir mutluluktan daha çok yaşadın bende
sen bende bir yaşam kadar çoksun
ve ben seni bir yaşamı büyütür gibi seviyorum

sonra insan anlıyor ki
yüreğinin içinde bir insan değil
bir yaşam biriktirmiş

hayatım boyunca seni aradım
Sonra buldum, sonra ben kayboldum

ibrahim dalkılıç

19/03/2017
01/15 izmir