öyle bir acıttın ki canımı
dilerim kalmasın sende ahım
kimseler bilmesin sana isyanımı
gömdüm içime tüm acılarımı
hani umutlarını tüketip gidersin ya
o çok sevdiğini arkanda bırakarak
sessizce bir köşeye çekilirsin ağlayarak
başın ellerinin arasında
artık anlamsızdır göz yaşların
için titrer ürperir bedenin
savrulursun esen rüzgarın peşinde
ateş olup yakmak istersin etrafı delice
yine de dinmez acılarım
kesilmez ağlamalarım kanar yüreğim
girdin bir kez içime
kor düştü biçare yüreğime
odun attın sönmeye yüz tutan ateşime
günlüğüme bir göz attım yine
meğer neler yaşamışız seninle
canlandı anılar bir bir gözümde
unuttuk sandıklarımız belleğimizde
koruyor sıcaklığını ve tazeliğini
geçse de aradan aylar yıllar
unutulmuyor yaşananlar unuttum demekle
şimdi sen bir yerde
ben başka diyarlarda
bedenlerimiz ayrı da olsa
yüreğimiz tanıştığımız o yerde




Refik
18.03.2017
İstanbul