Bir genç kız geçiverdi,
Kuş gibi çevik ve canlı
Elinde ışık saçan çiçeği
Ağzında yeni bir şarkı.

Dünyada birdir belki,
Kalbi kalbimle anlaşan.
Bakışıyla aydınlattı kalbimi
Uykulu gecemden kalan.

Güzel koku, genç kız, uyuşma...
Ama hayır,- gençliğim bitti...
Beni aydınlatan tatlı ışık, elveda,-
Mutluluk geçiyordu,-Mutluluk kaçıp gitti!

Gérard de Nerval (1808-1855)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin aslı:

Une allée du Luxembourg

Elle a passé, la jeune fille,
Vive et preste comme un oiseau ;
A la main une fleur qui brille,
A la bouche un refrain nouveau.

C’est peut-être la seule au monde
Dont le cœur au mien répondrait ;
Qui, venant dans ma nuit profonde,
D’un seul regard l’éclairerait !...

Mais non, - ma jeunesse est finie...
Adieu, doux rayon qui m’a lui, -
Parfum, jeune fille, harmonie...
Le bonheur passait, - il a fui !

Gérard de Nerval